لزوم عدم ترس در زندگی از تنهایی و مخصوصا عدم ترس از تنهایی در مبارزه.
تبدیل اسلام از صورتهای منجمد و سنت ها و شعائر موروثی و عادات مذهبی ناآگاهانه و خرافه های پوچ که فقط نسل پیران به آن خو کرده،به شکل یک ایدئولوژی مسئولیت آفرین،خودآگاه و هدایت کننده.
وجود عدهء زیادی افراد مؤمن به یک دین،موفقیت آن دین به حساب نمی آید؛بلکه دینی موفق است که رشد و نموّ و تحول و تکثیر و پویائی داشته باشد.
لزوم حضور دین زنده در تمامی عرصه های حیات،مانند:تعلیم و تربیت،تبلیغات،هنر،مطبوعات،کتاب،نویسندگی،ادب و ....
مقابله با استضعاف تحمیلی از سوی غرب و فلسفه های انحرافی به جای دامن زدن به اختلافات درون دینی و مجهز شدن به آخرین سلاحهای مدرن و مؤثر زمان:جامعه شناسی و ادب و هنر و انسان شناسی و اقتصاد و فلسفه و ایئولوژی و متد تحقیق و علم و سیاست و تجربه های انقلابی و آینده نگری و مخصوصا موضوع تاریخ.
عدم همکاری با ظلمه و عملهء ظلم.
توجه به موضوع فلسطین و سایر مسلمانان و محرومانی که مورد ظلم قرار گرفته اند و پرهیز از بی تفاوتی در قبال سرنوشت آنها.
عدم تقیّه در قبال حاکم جور و عدم ریا در برابر عوام.
توجیه نکردن استضعاف داخلی با استعمار خارجی.
علت به وجود آمدن استضعاف داخلی:
الف)ادبیات: عدم توجه به ارزشهای واقعی انسانی در ادبیات و وجود روحیهء چاپلوسی و دریوزگی و...در ادبیات...
ب)مذهب: محکوم به شکست دانستن عمل صالح در دوران غیبت کبری،اعتقاد نادرست به شفاعت و عدم پیروی از ائمه به عنوان اسوه های حسنه و عامل کسب شایستگی نجات و نه ابزار کسب نجات ناشایسته.وجود روح ضعف و ذلت و ناامیدی از خویشتن.عدم وجود روحیهء : برخیزیم و کاری بکنیم.
لزوم رهاسازی مذهب از قالب های تکراری سنتی و خرافاتی.
توجه به جایگاه حقیقی ائمه(ع) به عنوان انسانهای مافوق و نه موجودات مافوق انسان.
توجه به معرفت اهل بیت(ع) به جای انجام حرکات ظاهرا ارادتمندانه و جاهلانه با در نظر گرفتن خلق و خوی خداگونهء انسان.
ادامه دارد...